උණවටුන සාගතාගමනය

නන්දා මාලිනියගේ "හද විල කළඹන" ගීතයෙහි අන්තරා කොටසේ තාලයට ගායනා කරන්න.

කඳුලක් ඉනුවා කම්මුල් තෙමමින්
කෑමත් නෑ. . . බීමත් නෑ. . . හඬමින්
ආපහු මේ ලෙස නොයමියි සිතමින්
බොක්කේ අමාරුව සුවවේ පතමින්

ටානන ටානන ටානන ටානා. . .
ටන නන නානන ටානන නානා. . .
ටන නා නන... ටානන නා නා. . .
ටනා නනා නන ටන්ටන ටානා. . .

අනුරාධපුරයට ගංවතුර ගැලුවේය. සිරීපාදේ නැග්ගොත් සතියක් කකුල් සොලවන්න හොඳ නැත. බංකුවක් ඉස්සූ පමණින් සද්ධන්තයින්ගේ කොන්ද ඇවිලේ. අහෝ පලමු ප්‍රකාශය හැරෙන්නට අනිත්වා සත්‍ය බවට අප සිතට තරයේ අවධාරනය කර ගනිමු.

පලමු වරට අලුත් බැඳපු ජෝඩුව සහ අලුත අපට සෙට් වූ ජෝඩුව ට්‍රිපට සෙට් විය. බ්ලොග් තුල හේ රේවන් හා විශ්මි වන්නාහුය. හාපෝ උනුත් මඩකරි ය. කිසිම දෙයක් කුසට දාගත නොහැකි තරමේ බොක්කේ රිදිල්ලක් නිසා මාද දුකෙන් ට්‍රිපට එක්විය. සෙට්වීම බේබදු ළමා සමාජයේ සභාපති ගුදම් ආචාරී මරේ තුමාද, ලේකම් ඒ. ඇස්. පී. ලසිත බ්ලොටින් කොස්තා ද මා රියට ගොඩ වන විට ඇතුලේ සිට එලිය බලන් දත් විලිස්සාගෙන සිටියහ. උන්ට එදා හෙන සතුටු දවසකි. බීම කෙසේ වෙතත් කෑම ඉතිරිය. උන් ඒවා දෙස ගිජු බැල්මකින් බලා සිටියහ. රියේ පසුපස අසුනේ කැමරාවක් මූනේ ඇලවුනු බුවෙක් බලා සිටියේය. උගේ වම් ඇස පිටතට නිරාවරණව ඇතිමුත් එය චව්චව් ය. නොහොත් වසාගෙනය. ඌ ඇරුනු ඇස ඔස්සේ මිලිමීටර් දහ අටේ දර්ශන නරඹමින් සිටියි.

මීලඟට වාහනය නැවැත්වූයේ රාව්වන භවන් ඉදිරිපිටය. වාහනය ගේට්ටුව ලඟට එද්දී ස්නානය පටං ගත් රාවණ සීතා යුවල, ඒඇස්පී සහ ගුදමා එකතුව ජිම් පප්පා සීසර්ගේ අභියෝගෙට හෝටලේකට දුන් බැස්ටියට සමවෙන්ට එතන තිබ්බ පාන් බනිස් තුන්සක රියකට බැස්ටිය දී අවසන් වන තෙක්ම රියට ගොඩ වුනේ නැත. යන්තං සන්තං උන්ගේ ආගමනයටද පසු සියලු දෙන වාද්දුවේ මැර වැම්පයරී සොයා ගමන් ආරම්භ කලහ. තුන් තිස් පැයේම හිකිස් ගාගෙන සිටින ඇයද නිවසින් ගොඩවී වාහනයේ මැද අසුන බංකුවක් කිරීමට දායක විය.

රිය පුරාවටම පැතිර ගියේ එකම කසුකුසුවකි. දිවියේ දුක්ඛිතම චාරිකාව එයම වන්නට කසුකුසුවට අදාල හේතුවම විය. මාගේ අහාර සම්බන්ධයෙන් වූ නිහඬතාව ගැන තොරණේ කතාව නොදරුවාගෙනි. ඒ කුජීත හඬින් වූ කවි බන තැලීම ඒඇස්පී බ්ලොටාගෙනි. අතර මැදින් වූ ඌණපූර්න සහ මඩ හිනා අනික් උන්ගෙනි. සබාගේ සැමියා වූ ගුදම් මරේගේ කුප්ප කුජීත සිනහව, උගේ උගුරට ගල් බෝතල් පතුලක් බස්සවන්නට තරම් කේන්තියක් ජනිත කරයි. හාපෝ ඒ ගැන කතා ඵලක් නැත. "මා අසරණ වෙලා වගේ සිතට දැනෙනවා. . ."

දෙයියෝම බලාගන්ට" කෲර සිතක් ඇති බ්ලොටා මා අසලටම වී රසකරමින් කිරිබත් ගිල්ලේය.බොක්කේ හිස් තැන් කෙහෙල් ගෙඩි වලින් පිරෙව්වේය. අසරණ මං තැඹිලි ගෙඩියකින් උදා ආහාරයට සැනහුනේය. අප උණවටුනට සේන්දු වීමු.

බේබද්දෝ "කූර කටේ.. ෂොට් එක අතේ.." ක්‍රමයට තුන් තිස් පැයම ගෙවීය.

පොඩිත්තෝ සෙල්ලම් කලහ.

සමහර ජෝඩු නාද්දී තවත් සමහර ජෝඩු මුහුදට නෙත් යොමා සිටියහ.

සමහරුන්ව වසන්නට වෙරළේ සියලුම වැලි ගොඩ කරන්නට විය.

අහෙම්. . . අහිතක් නොසිතන්න.

බෝතල් ද දිලිසෙමින් තිබිනි.

අනිත් එකා මේ ඔක්කොම පොටෝ ගැසීය.

දිවා ආහාරයෙන්ද පසු අවසානයේ සුව දුක් විමසන්නට "පහන් ද හැකර්" තුමාද පැමිණි අතර අවසන සියල්ලෝ සතුටින් විසිර ගියහ.

නියම දවසේ අවසන ලෙඩ දුක් අමතකව තිබිනි.

කැමරා දෙකට සොඳුරු දසුන් එක්ව තිබිනි.